OBJECTIVE: Antonovsky's salugenetic model focuses on factors that promote health and well-being. The objectives of this paper were to review the existing research literature related to Antonovsky’s Sense of Coherence Scale (SOC) and establish implications for psychiatric and mental health nurses
METHODS: Electronic databases were searched with selected studies compared for sample, sample size, study designs and basic results. Cross-sectional studies were reviewed for correlations between personality traits, stress, burnout, disease-scales, job satisfaction and the SOC scale, with Intervention studies used to establish the impact of training on the SOC.
RESULTS: The review discovered serious methodological difficulties, including interpretations of Antonovsky’s philosophical values and the apparent use of the SOC scales as a measure of disease absence.
CONCLUSION: The review was able to draw important conclusions for psychiatric and mental health nurses (PMHNs) related to stress, burnout, dealing with psychiatric emergencies and the selection of new recruits to the profession.

AMAÇ: Karabük Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu öğrencilerinde depresif belirtileri değerlendirmek araştırmanın amacını oluşturmaktadır.
YÖNTEMLER: Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki bu araştırma 15.12.2012-15.01.2013 tarihleri arasında Karabük Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu’nda öğrenim görmekte olan 148 öğrenci ile yapılmıştır. Verilerin toplanmasında araştırmacılar tarafından ilgili literatür taranarak elde edilen “Kişisel Bilgi Toplama Formu” ve “Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ)” kullanılmıştır. Veriler bilgisayarda 16,00 SPSS paket programında değerlendirilmiştir ve Chi-Square Tests, Mann-Whitney U Testi, Kruskall- Wallis testleri uygulanmıştır.
BULGULAR: Araştırmamıza katılan öğrencilerin yaş gruplarına bakıldığında % 86,5’i 16-21 yaş grubundadır, % 64,2’sini kız öğrenciler, %68,9’unu hemşirelik öğrencileri oluşturmuştur. Öğrencilerin % 86,5’i bölümü isteyerek tercih ettiklerini belirtmiştir. Öğrencilerin BDÖ puanlarına bakıldığında %25’inin depresif belirtiler göstermekte olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Öğrencilerin BDÖ puanları üzerinde etkili olan değişkenler ise bölümü isteyerek tercih etme durumu, kronik hastalığa sahip olma durumu, aile ile olan ilişkiler, okul yaşamından memnun olma durumu olarak tespit edilmiştir (Sırasıyla; p<0,05; p<0,05; p<0,05; p<0,001).
SONUÇ: Araştırmanın sonuçları üniversite öğrencilerinde depresif belirtilerin görülebileceğini göstermektedir. Öğrencilere yönelik koruyucu ruh sağlığı programları geliştirilebilir.

OBJECTIVE: The aim of this study was to evaluate the depressive semptoms in Karabuk University Health School students.
METHODS: This descriptive and cross-sectional study was conducted between 15.12.2012-15.01.2013 with 148 students who were attending Karabuk University Health School. The "Personal Information Form" that was obtained from the literature by the researchers and the "Beck Depression Inventory (BDI)" were used for collecting data. were used in evaluation of data. Data were evaluated on the computer program SPSS 16.00 and Chi-Square Tests, Mann-Whitney U Testi, Kruskall- Wallis test were used.
RESULTS: 86.5% of the students in our study was 16-21 age group, and 64.2% of students were female, 68.9% of them were nursing students. 86.5% of the students said that they preferred their departments willingly.BDI scores of students showed that 25% of the students have depressive symptoms. The variables that impact on students’ BDI scores were preferring the department willingly,chronic disease status, family relationships and being satisfied with school life (in order of; p<0,05; p<0,05; p<0,05; p<0,001).
CONCLUSION: The findings show that depressive symptoms can be seen in university students. Preventive mental health programs can be improved.

AMAÇ: Bu araştırma, hemşirelerin çalışma saatlerinde şiddete maruz kalma durumlarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEMLER: Çalışmanın örneklemini Trabzon’da Fatih Devlet Hastanesinde çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 109 hemşire oluşturmuştur. Veriler hemşirelerin sosyo-demografik özellikleri ve şiddete maruz kalma durumlarına yönelik sorulardan oluşan ve araştırmacı tarafından hazırlanan anket formu ile Nisan-Haziran 2011 tarihleri arasında toplanmıştır. Verilerin analizinde sayı ve yüzdelik dağılımı ve Ki-kare testi kullanılmıştır.
BULGULAR: Araştırmada, hemşirelerin %55,0’ının 30-39 yaş grubunda, %3,7’sinin erkek, %57,8’inin ön lisans mezunu, %80,6’sının kliniklerde çalıştığı, %30,3’ünün 21 yıl ve üzerinde çalışma deneyimine sahip olduğu, %41,3’ünün 1-5 yıldır son çalıştığı bölümde görev yaptığı ve %77.0’ının sözel şiddete, %11.0’ının ise fiziksel şiddete maruz kaldığı saptanmıştır. Hemşirelerin yarısı şiddetle karşılaştıklarında “kendi kendilerine olayla baş etmeye çalıştıklarını”, şiddet olayından sonra %52,6’sı “öfke”, %10,5’i “kızgınlık”, %10,5’i “korku” yaşadıklarını, %10,5’inin olaydan sonra “mesleği bırakmak istediklerini” ve %40,4’ü uğradıkları şiddetin “iş performansını etkilendiğini” belirtmişlerdir.
SONUÇ: Toplumda yaygınlaşma eğilimi gösteren şiddet sağlık sektörünü de ciddi biçimde etkilemektedir. Araştırmamızda hemşirelerin çoğunun sözel şiddete maruz kaldığı belirlenmiştir. Bu nedenle sağlıkla ilgili iş yerlerinde şiddeti önlemek doğrultusunda gerekli önlemlerin alınması önemlidir. Hemşirelik eğitiminde hasta-hemşire ilişkisi konusunda verilen eğitimin içerisindeki eksikliklerin giderilmesi sorunun çözümünde önemli bir adım olacaktır.

OBJECTIVE: This study has been made to define the situation of exposed to violence of nurses who work in center.
METHODS: The sample was 109 nurses who have worked in Fatih the state hospital and who accepted to participate this research. The research datas were collected by means of inqury which included the nurses’ socio-demografic features and their opinion about exposed to violence and a questionnaire prepared by the researcher were collected between June- April-2011. The datas were evaluated numbers, and percentage distributions and Chi-square.
RESULTS: It was established that 55.0% of the nurses were at the age of 30-39, 57.8% of them graduated from pre-licensing, 30.3% of them had experiences 21 years and over, 41.3% of them had experiences between 1-5 years work in the section. It was established that 77.0% of the nurses exposed to verbal violence, 11.0% of the nurses exposed to physical violence. In the study, 50.0% of nurses' have faced violence "when they try to cope on their own that the incident", after violence 52.6% of the "anger", 10.5% "anger", 10.5% "fear "they live, 10.5% after the incident" that they want to leave the profession, "and 40.4% suffered violence" that affected business performance "stated.
CONCLUSION: Today, violence, which is disseminative, affects the health sector forcibly. It has been determined that the majority of the health workers are exposed to some type of Verbal violence. Thus, it is important to take necessary measures to prevent workplace violence. This issue should be handled within the framework of nurse education and related schools’ curriculum.

AMAÇ: Bu çalışma zihinsel engelli çocuğu olan ailelere sunulan grup danışmanlığının etkinliğini değerlendirmek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEMLER: Bu araştırma ön-test, son-test desenli yarı deneysel bir çalışmadır. Araştırma Niğde Saruhan Özel Eğitim Okulu’nda yapılmıştır. Araştırmanın verileri araştırmacılar tarafından oluşturulan Bilgi Formu ile Aile Değerlendirme Ölçeği, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği, Problem Çözme Envanteri, Beck Depresyon ve Anksiyete Ölçek’leri kullanılarak toplanmıştır. 6 yapılandırılmış oturumdan oluşan grup danışmanlığı her biri 5-6 ebeveynden oluşan gruplara ortalama 45-60 dakika süreyle verilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde Simple Paired t testi, Wilcoxon testi, Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U testleri kullanılmıştır.
BULGULAR: Grup süreci sonunda ebeveynlerin problem çözme becerileri, aile içi iletişimleri ve sosyal destek algıları anlamlı ölçüde arttığı, anksiyete ve depresyon belirtilerinin azaldığı gözlenmiştir.
SONUÇ: Bu çalışma sonucuna göre; zihinsel engelli çocuğa sahip ebeveynlerin sorunlarının belirlenmesinin ve onların psikososyal olarak desteklenmesinin önemli olduğu anlaşılmaktadır.

OBJECTIVE: The study aims to assess the effectiveness of a group counselling for families of intellectually disabled children.
METHODS: This is a quasi-experimental study with a pre-test/post-test design. The study was conducted in Niğde Saruhan School of Special Education. The data’s were collected to use Family Assessment Device, Multidimensional Scale of Perceived Social Support, Problem Solving Inventory, Beck Depression Inventory and the Beck Anxiety Inventory. For each one of parents in groups of 5-6 people, a total of 45-minute 6 structured group counselling sessions were made. To evaluate the data Simple paired t-test, Wilcoxon t test, Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U tests were used.
RESULTS: Parents surveyed after the group process; significantly increase about their skills of problem solving, communication within the family, social support awareness and a reduction in symptoms of anxiety and depression was observed.
CONCLUSION: According to the results of this study, determination of the problem who parents of intellectually disabled children and their psychosocial supporting important

AMAÇ: Araştırma, huzurevinde yaşayan yaşlı bireylere uygulanan el masajının ağrı ve depresyona, kan basıncı, nabız ve solunum sayısına etkisini incelemek amacıyla yapıldı.
YÖNTEMLER: Çalışma ön-son test, tek gruplu yarı deneysel araştırma tasarımı ile İstanbul’da Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’na bağlı bir huzurevinde Aralık 2012 – Mayıs 2013 tarihleri arasında yürütüldü. Araştırma katılmayı kabul eden toplam 20 yaşlı ile yürütüldü.
Araştırmanın verileri, “Anket Formu”, “McGill-Melzack Ağrı Formu” ve “Geriatrik Depresyon Ölçeği” kullanılarak toplandı.
Girişim: El masajı Kolcaba’nın El Masajı Protokolü’ne göre araştırmacılar tarafından haftada üç gün, altı hafta boyunca toplam 18 seans yaşlının odasında uygulandı. Verilerin değerlendirilmesinde Wilcoxon ve Friedman Testi kullanıldı.
BULGULAR: Çalışmada yaşlı bireylerin yaş ortalaması 79.00 ± 6.24 bulundu. Onsekiz seans el masajı sonunda yaşlıların ağrı düzeylerinde (Z=3.207; p=0.001) ve depresyon puanlarında (Z=2.46; p=0.01) istatistiksel olarak anlamlı bir azalma olduğu saptandı. Yaşlıların masaj uygulamasından önce, hemen sonra ve 30 dakika sonra alınan sistolik kan basıncında birinci, üçüncü ve altıncı haftalardaki tüm ölçümlerde istatistiksel olarak anlamlı azalma görüldü (p<0.001). Yaşlıların diyastolik kan basıncı (p<0.05), nabız (p<0.001) ve solum sayısı (p<0.001) değerlerinde, masaj uygulamasından önce, hemen sonra ve 30 dakika sonrasındaki ölçümlerde üçüncü ve altıncı haftalar arasında istatistiksel anlamlı azalma görüldü.
SONUÇ: El masajının yaşlıların ağrı ve depresyon puanlarını azaltmada etkili olduğu sonucuna varıldı.

OBJECTIVE: This study was conducted to analyze the effect of a hand massage on pain and depression, blood pressure, pulse and respiration number in older people living in a nursing home.
METHODS: The research was carried out using pre-post-tests in a single-group quasi-experimental design and took place over the period February-May 2013 in Istanbul. The study conducted with 20 elderly individuals. The data for the study were collected with the “Questionnaire Form “, "McGill-Melzack Pain Questionnaire," and the "Geriatric Depression Scale."
Intervention: The hand massages were administered by the researchers according to the Kolcaba Hand Massage Protocol; the massage was given three days a week during six weeks, a total of 18 sessions, in the individual's room. The Wilcoxon and Friedman Tests were used in the evaluation.

RESULTS: The age of the elderly individuals in the study was 79.00±6.24 years. After the 18 sessions of hand massaging in the study, pain levels of the subjects (p<0.001) and their depression scores (p<0.01) displayed a significant decrease. In systolic blood pressure taken before, immediately after, and 30 minutes after, the massage exhibited a significant decrease after the first, third and sixth weeks in all of the readings (p<0.001). In diastolic blood pressure values, pulse and respiration rates taken before, immediately after, and 30 minutes after, the massage exhibited significant decreases after the third and sixth weeks (p<0.001).
CONCLUSION: It was concluded that hand massaging is effective in reducing pain and depression scores in the elderly.

Amaç: Bu çalışmada hemşirelik öğrencilerinde Premenstrual Sendrom prevalansının ve etkileyen etmenlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Kesitsel tipteki araştırmaya 184 kız öğrenci dahil edilmiştir. Araştırmanın bağımlı değişkeni Premenstrual Sendrom varlığıdır. Araştırmanın verileri araştırmacılar tarafından geliştirilen Kişisel Bilgi Formu ve Premenstrual Sendrom Ölçeği ile toplanmıştır. Veriler SPSS 16.0 istatistik paket programında değerlendirilmiş, çözümlemede tanımlayıcı istatistikler, t testi, Mann Whitney U testi, Kruskal Wallis varyans analizi ve lojistik regresyon analizi kullanılmıştır. Anlamlılık düzeyi olarak p<0.05 kabul edilmiştir.
Bulgular: Öğrencilerin Premenstrual Sendrom Ölçeğinden aldıkları toplam puan ortalaması 110.49±32.62’dir. Lojistik regresyon modeline göre Premenstrual Sendrom evde kalanlara göre yurtta kalanlarda 4.19 kat (%95 GA: 2.12-8.32), jinekolojik hastalığı olmayanlara göre olanlarda 6.69 kat (%95 GA: 1.24-6.01), sebze ve meyve tüketenlere göre en sık fast-food gıda tüketenlerde 2.96 kat (%95 GA: 1.31-6.73) yüksektir.
Sonuç: Öğrencilerin Premenstrual Sendrom Ölçeği puan ortalamaları yüksektir ve iki öğrenciden biri Premenstrual Sendrom yaşamaktadır. Öğrencilerin Premenstrual Sendrom’a yönelik farkındalıklarının arttırılmasına çaba harcanmalı ve öğrencilere baş etmede kullanılabilecek yöntemlerin öğretilmesine yönelik girişimler planlanmalıdır.

Objectives: This study aims to determine the prevalence of Premenstrual Syndrome and to evaluate associated factors in nursing students.
Methods: 184 female students are the respondents of this cross-sectional type study. The dependent variable is the existence of Premenstrual Syndrome. The data was collected through a Personal Information Form which was formed by the researchers and the Premenstrual Syndrome Scale. The data was analyzed by SPSS 16.0 statistical package programme and t test, Mann Whitney U test, Kruskal Wallis variance analysis and logistic regression analysis were used. p˂0.05 was accepted as the significance level.
Results: The average total score of the students in Premenstrual Syndrome Scale was 110.49±32.62. According to logistic regression model, the Premenstrual Syndrome in the students who stayed at dorm, so on was 4.19 times more than the ones who stayed at their homes (95% CI: 2.12-8.32) while it was 6.69 times (95% CI: 1.24-6.01) more in the ones who had gynecologic diseases than in the one who did not have such diseases and it was 2.96 times (95% CI: 1.31-6.73) more in the fast-food consumers than the ones who had fruit and vegetables.
Conclusion: The average mean Premenstrual Syndrome scores of the students are high and ever other student has Premenstrual Syndrome. The students' awareness of Premenstrual Syndrome needs to be improved and there should be efforts in order to introduce the methods for dealing with the problem.

Karmaşık bakım ve tedavi gerektiren diyabette bireylerin kendi sağlık sorumluluğunu üstlenmeleri, gıda alımlarını ve egzersiz ayarlarını yapmaları, insülin enjeksiyonunu uygulamaları, önerilen şekilde kan şekerlerini ölçmeleri beklenmektedir. Ancak bireylerin yaşam tarzı değişikliklerini yapmada zorlandıkları ve uyum güçlüğü yaşadıkları bilinmektedir. Yapılan çalışmalarda insülin enjeksiyon ve parmak delme korkusunun tedaviye başlama, tedaviyi sürdürme, kan şekeri takibi yapma konularında engel oluşturduğu, kötü metabolik kontrol ve diyabet komplikasyonları ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. Hem evrensel bir tanımının olmaması, hem de sağlık profesyonelleri tarafından gözardı edilmesi, yaygın görülen bu sorunun görünür kılınmasında ve yönetiminde güçlük yaratmaktadır. Diyabetin sonuçlarını önemli ölçüde etkileyen insülin enjeksiyonu ve parmak delme korkusunun belirlenmesi ve yönetiminde diyabet hemşirelerine önemli sorumluluklar düşmektedir. Diyabet hemşiresi öncelikle bireyin yaşadığı korkunun nedenini tanımlamalı, derecesini tespit etmeli, korkunun yönetiminde hastalara eğitim vermeli, bu konuda diğer sağlık profesyonelleri ile işbirliği içinde çalışmalıdır. Bu derleme diyabetli bireylerde insülin enjeksiyon ve parmak delme korkusu, sonuçları ve yönetme stratejilerini gözden geçirmek amacıyla hazırlanmıştır.

Diabetes Mellitus requires complex care and treatment where patients should take the responsibility of their own health: they should follow dietary instructions, exercise, inject insulin regularly and measure blood glucose level as recommended. However, it seems very hard for patients to change their lifestyle and to adhere to the treatment. Studies have shown that insulin injection and finger sticking fear might affect negatively to start treatment, to continue treatment and to track blood glucose level which result in poor metabolic control and diabetes complications. The lack of a global definition and healthcare professional ignorance cause difficulties in increasing awareness and management of this problem. At this point, diabetes nurses have an important role to identify and manage insulin injection and finger sticking fear, which significantly affect diabetes treatment. First, diabetes nurses should look for the cause of this phobia and determine the fear level. Then, they should give education to patient for fear management and work in collaboration with other health care professionals for this problem. This review aims to determine insulin injection and finger sticking fear in diabetic people, to examine its results and management strategies.