Psikiyatri hastalarına bakım veren hemşirelerin bakım odaklı hemşire-hasta etkileşim düzeylerinin incelenmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma psikiyatri hastalarına bakım veren hemşirelerin bakım odaklı hemşire hasta etkileşim düzeylerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Ayrıca bakım odaklı hemşire hasta etkileşiminin bir alt boyutu olan manevi desteğin, hemşirelerin verdikleri bakıma etkisi incelenmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu araştırma kesitsel tipte, tanımlayıcı bir çalışmadır.Araştırmanın evrenini İzmir ve Manisa illerinde psikiyatri yataklı servisi olan tüm kamu hastanelerinde çalışan, psikiyatri hastalarına bakım veren hemşireler oluşturmaktadır (n=291). Örneklem seçimine gidilmemiş, araştırmaya katılmayı kabul eden, araştırmanın yapıldığı tarihlerde izinli veya raporlu olmayan 112 hemşire araştırmanın örneklemini oluşturmuştur. Veriler Hemşire Tanıtıcı Bilgi Formu, Bakım Odaklı Hemşire Hasta Etkileşimi Ölçeği, Manevi Destek Algısı Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler (ortalama, sayı, yüzde dağılımları) ve Kruskall Wallis testi, Mann-Whitney-U testi ve Pearson Korelasyon analizi kullanılmıştır.

BULGULAR: Psikiyatri hastalarına bakım veren hemşirelerin, bakım odaklı hemşire hasta etkileşimi ölçeğinden aldıkları ortalama puanlara bakıldığında, önemlilik boyutundan 313.08±30.45, yeterlilik boyutundan 283.79±37.43 ve uygulanabilirlik boyutundan 268.01±47.65 puan aldıkları görülmüştür. Hemşirelerin, tanıtıcı özelliklerine, özellikle hemşirelerin eğitim durumu, çalıştıkları kurum, bütüncül bakımın tanımını bilme ve bütüncül bakım verme durumlarına göre bakım odaklı hemşire hasta etkileşimi önemlilik-yeterlilik-uygulanabilirlik boyutlarında istatistiksel olarak önemli farkın olduğu belirlenmiştir (p<0.05). Hemşirelerin manevi destek algı düzeylerine göre bakım odaklı hemşire hasta etkileşimi önemlilik-yeterlilik-uygulanabilirlik boyutları arasında pozitif yönde zayıf bir ilişki vardır(sırasıyla r=0.41, 0.35, 035, p<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Araştırmaya katılan hemşirelerin, bakım odaklı hemşire hasta etkileşimine önem verdikleri, ancak aynı düzeyde kendilerini yeterli algılamadıkları ve uygulanabilir bulmadıkları görülmektedir.

Review of caring nurse-patient interaction for nurses caring for psychiatric patients

INTRODUCTION: This study reviews the caring nurse-patient interaction level of nurses caring for psychiatry patients. In addition, the effect of nurses' spiritual support, which is a subscale of nurse-patient interaction, is examined.
METHODS: The study is cross-sectional and complementary research. The research environment consisted of nurses caring for psychiatry patients in all the public hospitals with psychiatry wards in İzmir and Manisa (n=291). The study sample was not determined. The participants were 112 nurses who were at work on the dates of the research and agreed to participate. Data were collected through the Nurse Introductory Information Form, Caring Nurse-Patient Interaction Scale, and Spiritual Perception of Support Scale. Descriptive statistics (mean, number and percentage distribution), and the Kruskall Wallis test, Mann-Whitney U test, and Pearson Correlation analysis were used to evaluate the collected data.

RESULTS: The mean scores average points nurses giving care for psychiatry patients obtained on the Caring Nurse-Patient Interaction Scale was 313.08±30.45 for the importance aspect, 283.79±37.43 for the competence aspect, and 268.01±47.65 for the feasibility aspect. Statistically significant differences were found for some distinctive features, such as level of education, hiring institution, awareness of the integrated care definition, and importance-competence-feasibility aspects of caring nurse-patient interactions. There was a positive correlation between spiritual perception of support and the importance, competence, and feasibility aspects of caring nurse-patient interactions (r=0.41, 0.35, 035, respectively, p<0.05).

DISCUSSION AND CONCLUSION: Nurses providing care for psychiatry patients recognized the importance of caring nurse-patient interaction; however, their self-perception was that the importance they attached to this interaction was still inadequate.