Psikiyatri servisinde yatan hastalarda içselleştirilmiş damgalanma ve yalnızlık ilişkisinin incelenmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Araştırma psikiyatri servisinde yatarak tedavi gören hastaların içselleştirilmiş damgalanma ve yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemek amacı ile yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırmanın evrenini doğuda bulunan bir ildeki araştırma hastanesinin psikiyatri servisinde yatarak tedavi gören hastaların tamamı oluşturmuştur. Evrenden örneklem seçimine gidilmemiş ve Mart 2017–Şubat 2018 tarihleri arasında psikiyatri kliniğinde yatarak tedavi gören, araştırmaya dahil olma kriterlerine uygun olan 77 hasta oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında “Kişisel Bilgi Formu”, “Ruhsal Hastalıklarda İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği (RHİDÖ)” ve “UCLA Yalnızlık Ölçeği” kullanılmıştır. Veriler yüz yüze görüşme tekniği ile toplanmış ve SPSS paket programı ile değerlendirilmiştir. İstatistiki analizler için yüzde, ortalama, standart sapma, t testi, Mann Whitney U, Kruskall Wallis ve korelasyon analizi kullanılmıştır.
BULGULAR: Ölçekler arasında yapılan korelasyon analizinde Damgalanmaya Karşı Direnç alt boyutu ile yalnızlık arasında istatistiksel olarak negatif yönde bir ilişkinin olduğu belirlenmiştir. Yabancılaşma, Kalıp Yargıların Onaylanması, Algılanan Ayrımcılık, Sosyal Geri Çekilme ve içselleştirilmiş damgalanma toplam puan ortalamaları ile yalnızlık puan ortalaması arasında istatistiksel olarak pozitif yönde güçlü bir ilişki olduğu saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Psikiyatri hastaları içselleştirilmiş damgalanma nedeni ile toplumdan daha izole bir yaşam sürebilmektedir. Araştırmada da hastaların içselleştirilmiş damgalanma düzeyleri yükseldikçe yalnızlık düzeylerinin arttığı, aksine içselleştirilmiş damgalanmaya direnç gösterdikçe yalnızlığın azaldığı sonucuna varılmıştır. İçselleştirilmiş damgalamayı azaltarak, direnci arttırarak hastaların hayata uyumlarının arttırılabileceği söylenebilir.

Investigation of the relationship between internalized stigmatization and social loneliness in psychiatric inpatients

INTRODUCTION: This study aimed to investigate the relationship between internalized stigmatization and social loneliness in psychiatric inpatients.
METHODS: The study population consisted of all inpatients treated in the psychiatric ward of a research hospital in a province in the east of Turkey. There was no sample selection from the group of the 77 patients who received inpatient treatment at the psychiatry clinic between March 2017 and February 2018 and complied with the inclusion criteria. The Personal Information Form, Internalized Stigma in Mental Illness Scale, and Loneliness Scale were used to collect data by a face-to-face interview technique; the data were evaluated using the SPSS 23 package program. Percentage, mean, standard deviation, t test, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis, and correlation analysis were used for statistical analysis.
RESULTS: In the correlation analysis of the scales, it was determined that there was a statistically negative relationship between the Stigma Resistance subdimension and loneliness, and a statistically significant positive correlation between the loneliness score, mean scores of Alienation, Approval of Stereotypes, Perceived Discrimination, Social Retraction and Resistance against Stigma.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Psychiatric patients may have a more isolated life because of internalized stigmatization. In this study, it was concluded that the level of loneliness increased as the internalized stigmatization levels of the patients increased, but that loneliness decreased as patients resisted internalized stigmatization. By decreasing the stigma and increasing the resistance to internalized stigma, patients can increase their adaptation to active social life.